Enkel de pastoor kan nog helpen

De telefoon belde. Uit mijn diepe slaap gehaald was mijn eerste gedachte: "Dit kan alleen het ziekenhuis zijn." Ik pakte de hoorn op en vergiste me niet: het was de stem van de verpleegster.

Dergelijke situaties kom ik vaak tegen in de pastorale zorg in het ziekenhuis en in de twee zorgcentra in Hohenems / Vorarlberg (Oostenrijk). Als ik de zieken dien, probeer ik hen te helpen naar Jezus te kijken. Alleen hij kan hen echt troosten bij de meest uiteenlopende behoeften in hun leven, vooral als het om sterven gaat.

Er zijn veel verhalen die getuigen dat Jezus echt troost geeft in de moeilijkste uren van ons leven. Van een medewerkster in het zorgcentrum heb ik het volgende geleerd:
Ze had nachtdienst en één van de stervende bewoners was 's nachts extreem onrustig. Ze wist niet meer wat ze moest doen. Dus kwam de gedachte bij haar op: "Alleen de pastoor kan helpen!" Ze belde mij en vroeg me om de ziekenzalving toe te dienen. Ik kende deze man al heel lang, had hem bijna wekelijks bezocht en had hem vaak gezegend. Met hem praten was niet mogelijk vanwege zijn dementie. Ik had een paar dagen eerder vernomen dat er een ernstig familieconflict in zijn leven was. Zijn eigen familieleden wezen hem volledig af. Ze wilden niet eens op de hoogte worden gebracht wanneer hij sterft. Dus aan het begin van de schuldebelijdenis sprak ik hem over dit punt en legde uit dat we God om vergeving voor onze zonden vragen, we oprecht berouw hebben over alles wat we anderen hebben aangedaan, en we ook alles van harte vergeven waar de anderen ons pijn hebben gedaan ... Ik gaf hem de absolutie, voor zover in dergelijke gevallen mogelijk is, en diende hem vervolgens de ziekenzalving toe. Hij keek me met grote ogen aan, maar zonder een teken of hij iets had begrepen van wat ik aan het doen was. Na deze ziekenzalving, zo vertelde deze verpleegster me, was de man als iemand anders, hij sliep als een kind, de onrust was volledig verdwenen en na een paar dagen is hij vredig gestorven.

Het is zo cruciaal dat we in vrede met God en met de mensen vertrekken naar het nieuwe leven dat de Heer ons heeft beloofd.In mijn priesterlijke bediening, vooral in de pastorale zorg voor zieke en lijdende mensen, ervaar ik keer op keer, zoals er in een lied staat: "Alles is genade, alles is een geschenk, je bent maar een instrument, onthoud dat!" De Heer kan in edelmoedigheid niet worden overtroffen. Maar we moeten onze weg gaan in geloof, nog niet door te zien. Maar soms laat de Heer ons ook iets zien van wat hij met zielen doet.