Het belang van Newman's heiligverklaring

Een heiligverklaring is een erkenning door de Kerk dat een individu echt een heilig leven heeft geleid. In de populaire media wordt dit proces soms verkeerd begrepen, alsof het de beslissing van de Kerk zou zijn om iemand in de hemel te plaatsen. Juist het tegenovergestelde is waar. De lange procedure met onderzoek naar het leven en de daden van een individu is een teken van de nederigheid van de Kerk in deze zaak. Er wordt niet geclaimd iemands bestemming na de dood te veranderen. De Kerk komt juist, met gepaste nederigheid, tot een erkenning dat een persoon echt een heilig leven heeft geleid en God welgevallig is. Door de formele handeling van een heiligverklaring verkondigt de Kerk dat we zulke mensen mogen vereren als heiligen, hun voorspraak bij God mogen vragen en hen als voorbeelden van een heilig leven mogen zien.

De heiligverklaring van John Henry Kardinaal Newman dit jaar is het resultaat van een lang proces dat een grondig onderzoek naar zijn leven en zijn vele publicaties omvatte. En, zoals altijd, wachtte de Kerk op het speciale bewijs van goddelijke wonderen. Die worden gezien als een teken van God.

Concelebrerende priesters op het St. Pietersplein in Rome tijdens een heiligverklaring.

Waarom is zijn heiligverklaring belangrijk voor ons tijd?

Er zijn vele redenen. Laat me er een paar noemen.

Veel mensen zien de sacramenten als mooie ceremonies, zonder enige echte kracht of werkzaamheid. Het Doopsel wordt gezien als een ceremonie om een baby een naam te geven, de Eucharistie als een gedachtenis van wat Jezus deed, het huwelijk als een manier om publiekelijk een eenheid tussen twee harten die elkaar liefhebben te verklaren. De worsteling die Newman doormaakte in het proces van zijn bekering ging net over de vraag van de sacramenten en hun werking. Als jonge man raakte hij geïnteresseerd in religie, omdat het zijn emoties raakte. Hij begon echter het verschil te zien tussen een emotioneel aantrekkelijke ceremonie en een echt sacrament, ingesteld door Christus, gegeven aan de Kerk, dat God echt gebruikt als een middel om Zijn genade te geven. Als veertiger zag hij dat het de Katholieke Kerk was waaraan God de sacramenten gaf en dat de middenweg die beoefend werd door de Church of England onvoldoende was. We kunnen nog veel leren uit de redenen van Newmans bekering over de natuur en het belang van de sacramenten.

Zoveel vragen waarover nu in de Kerk gediscussieerd wordt gaan over over het onderscheid tussen continuïteit en breuk. Als nieuwe ideeën en suggesties over het geloof opkomen, is er nood om te bepalen of dat oprechte ontwikkelingen zijn van wat God geopenbaard heeft in de persoon van Jezus Christus. Newman schreef, de gedachte van één van de vroege Kerkvaders, Vincent van Lerins, volgend, een heel belangrijk werk over dit onderwerp. Het was zeer invloedrijk op het Tweede Vaticaans Concilie en is sindsdien bepalend gebleven in het evalueren van het werk van theologen.

In hun verkondiging hebben priesters en diakens goede voorbeelden nodig van hoe ze solide christelijke leer kunnen integreren met praktisch advies en standvastige bemoediging in het serieus nemen van het geloof. Newmans preken zijn voorbeelden hiervan, evenals ze rijke bronnen zijn die verkondigers kunnen gebruiken voor ideeën. Hoewel Newmans preken in het algemeen langer zijn dat de preken van nu, zijn ze heerlijk en inspirerend om te lezen, vooral op het gebied van betrouwbaar geestelijk advies.